Unha solución ós problemas de vivenda nas fragas

Hoxe imos co primeiro video fúnxico do ano. Desta vez, asistiremos á curiosa solución que un grupo de formigas dan ó problema da falta de vivenda nas fragas, solución que, por suposto, involucra a algún que oitro cogomelo. Botade un ollo ó video, que é un fragmento do documental "El reino del bosque", e logo comentamos...



Está claro que o que queda sen casa, e porque quere, aínda que a casa non vaia a durar moito. Neste caso os "ocupas" parece que atoparon nun exemplar de Mitrophora semilibera (ou Morchella semilibera, que é un sinónimo, aínda que no documental no se fai referencia á especie) o lugar ideal para resgardarse do frío e non sabemos se tamén para alimentarse, aínda que sería un desperdicio non botarlle o dente tendoo tan a man. ¿Vos imaxinades vivir dentro dun boletus edulis? Mamma mía!! Ventaxas que ten ser fomiga... Ler máis...

O vixilante da praia (non, non é David Hasselhoff)

Sinónimo: Lycoperdon mammosum, Tulostoma mammosum

 Tulostoma brumale Pers.

Ca chegada do frío non remata a presencia dos fungos nos nosos ecosistemas. Ó contrario, unha gran cantidade de especies esperan ás rebaixas de xaneiro para atopar o seu momento idóneo para frutificar. É o momento das pezizas e das helvellas (que ultimamente están que escachan) e, como xa adiantamos, dos cogomelos que gustan dos ecosistemas dunares, como o protagonista de hoxe, un curioso gasteral saprófito, Tulostoma brumale. De feito, brumale provén do latín e significa invernal.

Os tulostomas pertencen ó grupo dos gasterales. Lembremos que os gasterales son un grupo de cogomelos que no lugar de producir externamente as súas esporas (como os cogomelos con lamelas) o fan no interior dun receptáculo xeralmente de forma globosa que posúe algún orificio ou se abre na madurez liberando as mesmas. Os xeralmente chamados peidos de lobo son un exemplo deste tipo de cogomelos. Así que dalgunha maneira podemos dicir que Tulostoma brumale é un curioso peido de lobo que posúe un longo pé. ¿Situados? Ben.

Este cogomelo abunda moito nos ecosistemas costeiros da nosa comunidade, pero precisamente o seu hábitat misturado co pequeno tamaño fan deste cogomelo un individuo ben difícil de ver para a maioría de afecionados. Pero para iso estamos nós, para amosárvolo na vosa casa e animarvos a buscalo vos mesmos. ¿Botamos un ollo á descripción entón?

DESCRIPCIÓN

Corpo frutífero: 0,5-1,5 cm de ancho por 2-5 cm de alto. Cunha cabeza globosa algo esmagada polos polos e cun peristoma apical de forma tubiforme que se abre cando madura para deixar sair o esporal. O peridio é de cor crema sucia e máis tarde vólvese gris cinza, cunha mancha ocre apardazada que rodea o peristoma.

Pé: Liso, longo, cilíndrico, delgado, bulboso, moi enterrado e de consistencia fibrosa. De cor marrón clara. Na imaxe da dereita se aprecia millor a lonxitude do pé, que normalmente está medio soterrado polo manto de brións.

Gleba: Atópase encerrada dentro do peridio, liberándose ó madurar.

Zona dunar na praia de Espiñeirido

Hábitat: atópase en zonas areosas, prados de terreo calcáreo, e sobre todo en dunas marítimas. Cree en grupos de numerosos individuos. Ourtono tardío e principios de inverno. Pouco frecuente, pero moi abundante alí onde crece. Á esquerda podedes ver o aspecto do hábitat no que se desenvolve este cogomelo, nuhna vista dende o alto dunha das dunas preto da praia de Espiñeirido.

Medrando en grupos numerosos

Observacións: Pódese confundir con oitros membros do xénero, todos eles moi semellantes. A principal característica é o peristoma tubular (a zona que rodea o buratiño, o ostíolo, no peridio) manchado de cor parda ocrácea. Tulostoma fimbriatum  ten o peristoma fimbriado (os bordes do ostíolo son irregulares, como con flecos).

Bueno, aquí vos queda un cogomelo ben curioso, invernal coma o frío,  e amigo da praia, así que se tedes a sorte de poder regalarvos un paseo pola costa estes días, non deixedes de botar un ollo entre os brións porque alí, pasando desapercibidos entre a area e as cunchas, se encontran os vixilantes da praia.

Proximamente veremos máis amigos da praia, estade atentos. Ata entón, vémonos ó soliño entre as dunas e brións... Ler máis...

Quiquín nos trae... ¡Licor de Boletus!

Os reis magos tamén vos trouxeron algo este ano en Refungando. Unha deliciosa receita para elaborar unha bebida espirituosa digna dos padales máis micolóxicos que concentra todo o sabor do monte e fungos en cada grolo. Palabrita de neno Xesús.

O rei mago responsable desta fórmula máxica é Joaquín Millán Miranda (aka Quiquín), autoproclamado Marqués da Barreira, propietario do restaurante O Carreiro (en vías de traslado dende Aguiño a Ribeira) e responsable tamén das máis suculentas e opíparas enchentas micolóxicas que moitos de nós lembramos e protagonizamos no seu local. Ahí o tedes, co seu fillo en brazos para este ano que entra. Do anterior, non sen moito traballo e sudor, demos boa conta entre compañeiros e amigos de Refungando. Que viva o licor de Boletus Edulis.

Así que se vir a Ribeira a catar esta ambrosía non é unha opción para ti, quizáis si o sexa facelo ti mesmo. ¿Que como? Pois a cousa vai tal que así...
Ingredintes para 5L (Tarro Tamano Obelix) de Licor de Boletus:

• 1 L agua
• 1 Kg azúcar
• 4 Kg boletus
• 3 L augardente

- Facemos un almíbar xuntando a auga  e o azúcar ata acadar a espesura adecuada, de hebra grosa, que lle chaman os entendidos, isto é: ten que acadar unha espesura tal que ó mollar os dedos nel, xuntalos e separalos, débese formar unha hebra ben ancha e consistente entre eles. Tal que así.

-Confitar os boletus enteiros no almíbar (sen tapar). O confitado é unha cocción a baixa temperatura, así que coceremos o boletus no almíbar sen deixar que este ferva durante 30 a 40 minutos.

-Engadimos á augardente 1,5 L aproximadamente do almíbar resultante da cocción dos boletus.

-Deixar repousar un mínimo de 6 meses.

-Beber con moderación. Sen presa pero sen pausa.

Por suposto, lembrade que cando se acabe, que se acabará, o licor, os boletus enchoupados son valiosísimos ingredintes na nosa cociña que nos pode axudar a preparar suculentos pratos. ¡Todo se aproveita!

Xa nos contaredes, ¡saúde! ¡hip!... ¡hip hip!
Ler máis...