NON SE ARRANCAN OS COGOMELOS!!!


Unha foto foi a detonante de este artigo, a temática seguro que está clara se miramos a imaxe que o ilustra. Así que imos a facer un pouco de ruido a ver se se nos escoita e nos imos enterando dunha vez de que OS COGOMELOS NON SE ARRANCAN. O monte, como era de esperar, xa se tinguiu de cores e caprichosas esculturas en forma de cogomelos e isto atrae ó monte a todo tipo de afecionados que, por suposto, cometen todo tipo de falcatruadas. ¿Qué había naquela foto? Pois supoño que para quen a fixo, un motivo de orgullo, o mesmo orgullo despreocupado que sinten quenes se fotografían rodeados dos animais que mataron de caza, ou de safari; a cousa e cobrarse máis e máis grandes pezas que ninguén nunha pueril "carreira" sen fin. Para nós, aquela imaxe dantesca de cogomelos arrancados (Boletus Edulis, Boletus Aereus, Cantharellus Cibarius, Amanita Caesarea...) sen respetar nin tamanos nin especies, era un compendio en imaxe de tódalas prácticas incompatibles e contrarias á un desenrolo de esta actividade de maneira sostible (ese palabro tan de moda e do que depende en boa parte a nosa supervivencia en decenios vindeiros...). Especialmente lamentable e triste, a presencia na imaxe en cuestión de catro Caesareas arrancadas, tres de elas aínda sen sair do "ovo" e dun tamano ridículo. Ainda que non para un tipo como o da foto de arriba, por suposto, pois supoño que así se ven; ou será que así os vexo eu, cos peitos henchidos. Hai que ter en conta que Amanita Caesarea é, entre outras cousas polo noso chan pouco afín, bastante rara na nosa comunidade. Hai xente que leva moitos anos pateando camiños e nunca tuvo a oportunidade de ver un de estes cogomelos. Pensar que hai oitra xente que ten esta fortuna e arranca todo o que atopa sen despeinarse da arrepíos. Cando a xente descoñece estas cousas é desculpable ata certo punto pero, ¿qué nos queda cando aínda sabendo o dano que fan presumen de foto fachendosos? Pois isto: contra a garrulez máxima, cultura e información, e logo que cada un actúe dando contas só á súa conciencia... Pincha abaixo para leer mais:


¿POR QUÉ NON DEBEMOS ARRANCAR OS COGOMELOS?

Obviamente se non te importa o máis mínimo que cada vez haxa menos cogomelos e tes claro que o teu obxetivo é arramplar con canto poidas antes que esto ocurra, no hay ningún motivo para non arrancar os cogomelos. Se queres aforrar en navallas e o anterior tampouco te quita o sono, non hai motivos para pasar o traballo de cortar os cogomelos.

É importante entender a diferencia entre fungo e cogomelo; a partires de aquí todo vai rodado, ou debería. A foto da esquerda mostra un fungo, ese entramado de finos fíos brancos (hifas) que forman unha sorte de tela de araña sobre as raíces dun castiñeiro. O que estamos a contemplar é o seu "corpo", se é que é aplicable neste caso: nós somos ósos e carne, os fungos conxuntos de hifas (o micelio, que é o que globalmente contemplamos na imaxe) que viven placidamente baixo terra, nun entorno máis ou menos estable de humidade e temperatura.
Logo temos o cogomelo. Botando man da manida metáfora digamos que o fungo é a unha árbore o que os seus froitos ós cogomelos. Os cogomelos conteñen o aparato reproductor do fungo e a súa función é a de producir e espallar as esporas deste. Hasta aquí todos dacordo.

Antes de seguir, ¿algún dos presentes arranca ou parte as ramas dunha árbore para recoller os seus froitos? Xa sabedes por dónde van os tiros. A árbore non morrerá de súpeto nin o primeiro nin segundo ano, pero máis tarde ou cedo os danos e o estrés pola rotura das súas ramas acabará provocando que deixe de dar froitos e morra. Eso unha árbore. Hay que entender, debemos entender, que un fungo é moitísimo máis fráxil e delicado que unha árbore calquera e que tolera moitísimo menos os cambios no seu ambiente, aillado e estable baixo terra.

Debemos preguntarnos entón, ¿qué ocorre cando arranco un cogomelo? Porque esa é a cuestión.
O primeiro que ocorre, aínda que así a primeira vista non parece o apocalipsis fúnxico, é que deixamos un burato. Pero este buraco xa alterou as condicións de temperatura e humidade nese pequeno pedazo de terreo deixando ademáis parte do micelio ó aire entre a terra desprendida. Entenderedes que a un organismo que vive baixo terra non lle faga moita gracia a luz solar. De feito, se se arranca un cogomelo (que hay que facelo en ocasións, principalmente para levar a cabo identificacións pois o pé pode darnos moita información), o que debemos facer é tapar inmediatamente o burato deixado para minimizar o impacto que causamos.

Ademáis, co cogomelo arrancamos e desprendemos parte da masa miceliar que está unida á base do pé provocando un dano real, directo e inmediato ó desafortunado fungo (non gritan claro, eso sempre fai máis fácil as cousas). E pos si eso fose pouco, con frecuencia os primordios (os nós no micelio preto da superficie, embrións da futura xeración) dos futuros cogomelos tamén se poden vir entre os resto de terra e micelio aderidos á base do pé.

¿Qué alegan os "partidarios" de arrancar cogomelos (aparte que aforran en navallas)? A teoría máis esgrimida para defender a súa actividade ven a contarnos que cando cortamos os cogomelos, deixamos a base do pé pudríndose en contacto co micelio e que as bacterias responsables da descomposición poden chegar a infectar e matar o fungo; solución, arrancamos.
O caso é que, se así fose, non existirían os cogomelos ou serían moi poucos. ¿Por? Porque dende fai millóns de anos os cogomelos se pudren enriba do micelio, sempre (e non só a base do pé, TODO o cogomelo). Sería un organismo tendente á desaparición. Como non é así podemos concluir sen facer un uso de excesivo número de neuronas que o gran éxito dos fungos na natureza se debe, entre outras cousas, a que esta, sabia e vella, os fixo RESISTENTES ás bacterias causantes da putrefacción dos seus propios froitos. Faltaría máis.

Aínda máis, dende Refungando preguntamos a Jaime Blanco, descubridor da Clytocibe Auniosiana en Ons este ano, acerca desta polémica sen fundamento. A súa resposta, clarificadora, houbérame aforrado escribir todo este artigo:

"Me parece una polémica absurda para foreros, jubiletas, parados e falabaratos! Si no la conoces, arrancar (1, 2, 3 ejemplares representativos para ver en detalle), si la conoces cortar ¡¡que no se pudre el micelio!! ¡¡¿¿Quién ha inventado eso?!! Es increible las tonterías que se pueden decir..."
Dito todo isto, só nos queda pregar que, se a pesar de todo decides arrancar os cogomelos, a lo menos o fagas co máximo coidado, procurando levar co cogomelo a menor cantidade de sustrato/micelio e logo, volve a tapar o burato deixado por este. De facelo mal, facelo menos mal.

Uff, hoxe refungamos a gusto!!! Sede bós cos cogomelos e os cogomelos serán bos con vos!!

13 comentarios:

  1. Pois si fan eso cas que valen,imaxínate cas que "non sirven",directamente patadón,porque claro,moitos deben de pensar que por exemplo a Phalloides debe de ser una mina antipersoas,por eso hai que eliminala,en fin,cando os que mandan queiran botar man desto xa será tarde...para variar.

    ResponderEliminar
  2. Ben, sobre esta cuestión hai comentarios interesantes, e de xente que sabe moito máis ca min, que indican que si debería arrincarse o cogumelo. Obviamente, hai que facelo co coidado preciso, que arrincar un cogumelo non implica levar con nós un metro cadrado de terra. Evidentemente, non falo aquí de empresarios dos cogumelos. Estes en ningún caso deixarán parte do seu produto enterrado. Que todo pesa!!
    En fin, unha cuestión polémica como outras ultimamante sobre o mundo dos cogumelos.
    En todo caso, noraboa pola páxina!

    ResponderEliminar
  3. Hola, e gracias pola noraboa. Se coñeces alguén que sabe moito... ó millor sabe moito menos do que pensas. Jaime Blanco, experto consultado, entre oitros, e enxeñeiro agrónomo e un dos Cristiano Ronaldos da micoloxía española, con xa oito especies descubertas para a ciencia de cogomelos... Eu creo que sabe bastante. Se coñeces xente con comentarios interesantes, creeme, aquí somos os primeiros interesados en investigar tódalas partes dunha polémica que ten máis de lenda urbana ou conto mal entendido que de cuestión científica, así que por favor, rogaríache nomes, citas ou páxinas web para contrastar información. En todo caso, penso que na "moda" recente de arrancar cogomelos pesa, e nunca mellor dito, moito máis os pouco gramos de máis que levan ó arrancar que calquer cuestión científica.

    Un saúdo.

    ResponderEliminar
  4. Leendo por este gran mundo que é internet,hay cousas moi curiosas,vislúmbranse razóns "de peso" polas que os fungos se deben de arrancar e non cortar,vexamos alguhnas:

    -Mellor arrancar que cortar,porque ó cortar pudre o fungo e contamina o micelio:
    xa está exposto arriba polo compañeiro as razóns obvias de que eso e totalmente falso

    - O arrancar a seta traemos con ela trozos de micelio que logo vamos esparcindo e salen maís setas:
    falso,a mesma palabra o dí "trozos de micelio",os que defenden esto teñen menos idea ca min,o de que os fungos se reproducen por esporas creo que o daba en 5º ou 6º de E.X.B,esas esporas suelen estar no himenio (a seta que todos coñecemos),non no micelio.

    Estas duas opinións son as que teñen mais forza,e como ves,son desmanteladas unha,con simple lóxica,e a outra con unha pequena introducción a reproducción dos fungos,que ven en calquiera libro de naturaleza por moi cativo que sexa.

    E bueno,por último,un personaxe nun foro expón as razóns polas que os fungos se deben de arrancar,e estas por desgracia,non son falsas,fago un copy & paste:

    1-son mucho mas esteticas enteras que cortadas.

    2-a la hora de venderlas al publico, muchas veces si no habres o cortas la seta no sabes si esta parasitada o no, o incluso podrida interiormente como he visto en "sobresalientes supermercados", y de esta manera, la gente, sobre todo la que no sabe de setas, no sabe lo que compra realmente.

    3-las setas enteras pesan mas que las que tienen el tronco cortado, y quitando los boletus y 4 de ellas mas, es que encima estos son practicamente incomestibles, con lo que se gana mas con la seta entera.

    4-por comodidad y rapidez a la hora de la recoleccion, si arrancamos en vez de cortamos, tardamos la mitad de tiempo en metar la seta al cesto, lo que significa mas unidades a la hora.


    Tócate los webs :),xa sabedes,a arrancar setas con esmero,chegaremos antes de volta a casa e con setas mais bonitas.

    Saudos.

    ResponderEliminar
  5. Manda carallo!! Así nos vai! O malo é que alguén pode ler estas cousas e marchar para o monte tan contento. Todo mostras de que á hora de face-las cousas mal, todo o mundo ten excusas, unhas millores e oitrs peores. Graciñas por molestarte en bucear un pouco por internet pra todos!!

    ResponderEliminar
  6. Antes de nada dicir que non son un micólogo profesional, pero resúltame un pouco incómodo a forma vehemente que tendes de defender a vosa postura. Se vos parece unha tontería os argumentos a favor de non cortar os fungos, a min paréceme unha tontería a vosa forma de xustificar a idoneidade deste método. Comparar un fungo cunha árbore e unha seta cunha froita non me parece o máis axeitado, pero vou a seguir por ahí para desmontar un dos vosos argumentos. Todos sabemos que cando unha froita está xa madura e formada, a árbore corta a súa comunicación con ela, é entón cando resulta fácil de separar da rama. Hai froitas que incluso apodrecen sobre a árbore, pero ésta xa cortou a comunicación. Algo parecido ocorre cos fungos e as setas. Cando cortamos un cogumelo para comer normalmente aínda non está desenrolado por completo, na maioría dos casos son mellores os exemplares xóvenes, chegando a ser indixestos os moi maduros. Neste intre o micelio está en pleno trasvase de nutrientes e auga para a formación do cogumelo, momento no cal é máis vulnerable ao ataque de parásitos, ao cortar o cogumelo deixamos unha ampla superficie de contacto que permite un fácil acceso a parásitos, como bacterias ou outros fungos. Se o arrincamos só quedan os extremos das hifas e moito máis protexidas baixo o sustrato.

    ResponderEliminar
  7. Hola amigo Anónimo! A ver, imos a ir por partes... Dis:

    "Antes de nada dicir que non son un micólogo profesional, pero resúltame un pouco incómodo a forma vehemente que tendes de defender a vosa postura.

    Sinto que te sintas incómodo. É o que hai, somos así de vehementes.

    "Se vos parece unha tontería os argumentos a favor de non cortar os fungos, a min paréceme unha tontería a vosa forma de xustificar a idoneidade deste método."

    A min me da que non lestes o artigo enteiro... Ninguén fala de método ideal.Hai moita controversia sobre o tema e incluso podería haber fungos que se beneficiaran do arrancado e fragmentación do micelio. A falta de estudos, hai que traballar co que si sabemos.Non é cuestión de idoneidade, se non de facer o menor dano posible.

    "Comparar un fungo cunha árbore e unha seta cunha froita non me parece o máis axeitado, pero vou a seguir por ahí para desmontar un dos vosos argumentos."

    No te preocupes, non desmontas nada.É un símil para ilustrar o dano ó micelio ó arrancar o fungo perfectamente válido, e non vai máis aló diso. Creo que está bastante claro. Igual que está clarísimo que cando arrancas un cogomelo arrastras con él sustrato e cantidade de micelio que "mutilas".

    "Todos sabemos que cando unha froita está xa madura e formada, a árbore corta a súa comunicación con ela, é entón cando resulta fácil de separar da rama. Hai froitas que incluso apodrecen sobre a árbore, pero ésta xa cortou a comunicación. Algo parecido ocorre cos fungos e as setas. Cando cortamos un cogumelo para comer normalmente aínda non está desenrolado por completo, na maioría dos casos son mellores os exemplares xóvenes, chegando a ser indixestos os moi maduros. Neste intre o micelio está en pleno trasvase de nutrientes e auga para a formación do cogumelo, momento no cal é máis vulnerable ao ataque de parásitos, ao cortar o cogumelo deixamos unha ampla superficie de contacto que permite un fácil acceso a parásitos, como bacterias ou outros fungos. Se o arrincamos só quedan os extremos das hifas e moito máis protexidas baixo o sustrato."


    O teu razoamente está ben exposto pero olvidas algo. O cogomelo enteiro, todo él, está exposto a bacterias e ó ataque doutros fungos
    (coma os mofos) en todo momento. O cortes ou non. Maduro ou novo, apodrece nalgún momento. E con moita máis superficie susceptible de ser "atacada". Esto pasa na natureza dende que hai fungos, de ahí que cortalos sexa a maneira máis próxima á non recolección. Non provocamos máis danos dos que se darían se deixasemos o cogomelo sen tocar. Oitra cousa. Cando arrancamos hai dúas opcións: tapamos o burato que deixamos ou, como fai case que todo o mundo, aforramos o traballo. Cando queda o burato, o fungo queda exposto ás condicións ambientáis da superficie, e o seu delicado e máis estable (en temperatura e humidade) ecosistema se ve alterado: as hifas próximas e expostas secan e morren. Lembremos que os fungos son organismos moi delicados. Por iso mesmo recomendamos sempre tapar os buratos. Así pois temos ó arrancar dous tipos de danos claros: mutilación do micelio, alteración das variables de humidade e temperatura dende o momento mesmo de arrancar o cogomelo.

    Como xa dixen antes, é unha cuestión de técnica menos mala. En todo caso, estaría moi ben facer un estudio serio sobre o tema, con varios tipos de fungos e ó longo de varios anos para aclarar dúbidas (creo que algo se fixo, con Boletus edulis, pero non atopamos o estudo en cuestión).

    En todo caso gracias por avivar o debate, que sempre é bo; calqueira cousa que nos queras comentar, aquí estamos para que nos des caña.

    Un saúdo!

    ResponderEliminar
  8. Vaia, gracias por estes comentarios tan interesantes. Eu tamen lin en internet algo d´esto.
    Alguen que decia que se deben cortar pero no caso dos pes carnosos,canto mais por abaixo pra que queden menos restos a podrecer e non estropepen o micelio
    Saudos

    ResponderEliminar
  9. Hola anónimo de novo. Por algún motivo a segunda parte do teu comentario non se publicou ainda que si chegou ó noso correo, así que a subo eu por ti. Te recomendo cando subas un post extenso, redactalo nalgún editor de textos porque blogger, ás veces, fai cousas raras cos comentarios e así non perdes o escrito. Ahí vai e seguimos logo a interesante conversa:

    Continúo:
    Pero aínda admitindo que isto poda ser outra tontería, pode selo tanto como afirmar que ao arrincar o cogumelo estamos a producir algún tipo de dano ao fungo. Somos conscientes da verdadeira disposición do "corpo" do fungo, o micelio? Onde se atopa o resto do ano, xa máis no inverno, ou na primavera ou verán? Atópase ahí, a rentes da superficie ou está máis metido no sustrato, preto das raíces das árbores? Non sei se entendedes por onde vou, o fungo forma o micelio reprodutor exclusivamente para iso, para reproducirse, polo tanto para o micelio, para o que é o propio fungo, os danos son mínimos ou mellor dito inexistentes. Outra cuestión que si pode ser digna de considerarse é o dano que se lle pode facer aos primordios de novos cogumelos aínda sen formar. Aquí pode haber algo de certo, pero pregúntome se este risco non existe tamén en moitos casos ao cortalos. En calqueira caso depende da especie, hainas solitarias, outras cespitosas, outras que ás veces aparecen moi próximas e outras máis separadas. Hai de todo. Eu teño estropeado algún primordio, pero empregando os dous sistemas, ás veces cando cortas apartas ás herbas e presionas o sustrato, non é a primeira vez que destrúo un primordio ao facer isto.
    Outra cousa que me sorprende é que faledes de moda, non sei cantos anos ten o que escribe neste foro, pero eu xa hai vinte anos que coñezo esta polémica, e témome que xa viña de atrás, e penso que dende sempre na recolección de cogumelos optouse polas duas opcións.
    Finalmente indicar cal é a miña práctica: eu opto alternativamente por unha ou outra opción, dependendo da especie e da situación do cogumelo, por exemplo, os níscalos normalmente os corto, salvo algún exemplar de difícil acceso que primeiro o arrinco e logo corto a base do pé, os Boletus sp depende, normalmente tamén os corto, a non ser que intúa que unha parte importante do pé está soterrada, entón prefiro arrincalo, non é a primeira vez que logo de facer isto e limpar o pé doume conta de que a porción enterrada era incluso maior, e dende logo cunha carne consistente irresistible. Os Cantharellus sp sempre os corto, así como o Coprinus comatus, as Laccarias, outras moitas. A Amanita rubescens sempre a arrinco, esta especie sempre quero ter o exemplar enteiro na man e asegurarme ao 110% de que non erro na identificación.
    Como podedes ver eu na realidade non acredito en que ningunha das duas modalidades sexa tan perniciosa para o fungo. Eu preocuparíame máis de coidar dos nosos bosques, dos incendios, do eucalipto, da proliferación de presas fluviais, da desertificación, do cambio climático, etc.
    Ah, e outra cousa que me chamou á atención, por suposto isto si que é unha tontería afirmar que cando arrincamos a seta imos deixando caer anacos de micelio que propician a reprodución do fungo, pero non polo que indicades: o micelio ten por suposto a capacidade de reprodución asexual por fragmentación, pero non vexo moitas posibilidades de éxito caendo dun cesto, nin vexo que poda caer fácilmente, en definitiva é un argumento pobre para defender a opción do arrincado.
    Paréceme loable a vosa intención con este blogue, e pode que o siga pois vexo cousas interesantes, pero por favor empregade outro tono e expresádevos con máis humildade, pois ás veces resulta un pouco incómodo para unha persoa como eu, cuns coñecementos mínimos e que pode non compartir as vosas opinións.
    Un saúdo e moita sorte, sobre todo nas xornadas de mañá.

    ResponderEliminar
  10. Hola de novo Anónimo:

    O primeiro: teño que retirar a miña sospeita de quen non leras o artigo completo, non había visto ainda o resto do teu comentario.
    ¿É unha tontería afirmar que danamos ó fungo cando arrancamos o cogomelo? Non, é un feito. Polo exposto anteriormente da alteración das condicións do sustrato e porque, a cantidade de sustrato e micelio arrincado, que varía por suposto co cogomelo (cogomelos de pé máis robusto e soterrado lean grandes porcións de micelio, como Boletus, algúns Tricholomas ou mesmo Agaricus). Non podemos afirmar categoricamente que ó arrancar só danemos micelio reproductor. Depende de moitas cousas, como a forma de arrincar, para comezar. ¿Qué onde está o micelio o resto do ano? Pois no mesmo punto expandíndose sempre, dependendo se é micorrícico (asociado ás raices da propia árbore e chimpando de árbore en árbore), saprófito (expandíndose en tódalas direccións no sustrato en cuestión) ou parásito, dunha maneira ou oitra. Pero creo que non entendo onde queres chegar por aquí.

    Logo está a cuestión, penso que clara, do dano causado ós primordios, o xerme do cogomelo, non un cogomelo pequeno, ollo. Lembremos que un primordio é o primeiro estadio de desenvolvemento do corpo fructífero do cogomelo, non o cogomelo. Unha acumulación de hifas asociándose para formar o futuro carpóforo en forma de nó, ou abultación no micelio de apenas uns milímetros. Non vas a cortar ca navalla nen danar primordios nunca. Si, se non tes coidado de botar e palpar baixo o sombreiro, podes levar pequenos cogomelos, pero nunca os primordios. Sen embargo, ó arrancar o dano e innegable, os primordios e minúsculos incipientes cogomelos son visibles a simple vista xunto cos restos de micelio adheridos ó pé. Cogomelos que nunca chegarána desenrolarse. Punto a favor do corte.

    Sobre o que comentas dos Boletus, completamente de acordo, dalgunha maneira. A razón de maior peso para a xente que arrinca esta especie non é ningún dos argumentos esgrimidos anteriormente; simplemente a cuestión e levar máis "cacho" para a casa. Persoalmente, non podo recomendar a ninguén que arranque Boletus simplemente porque a base (xeralmente, por se fora pouco, a primeira parte atacada por larvas e que habemos desbotar logo) esté soterrada e proporcione dous bocados de máis no plato.¿Compensan o micelio e primordios arrincados uns cantos gramos de máis de Boletus? Iso xa é cousa de cada un.

    Por suposto, se alguén gusta do xénero Amanita no culinario, teño que recomendar con igual vehemencia que se arrinque o cogomelo enteiro e con coidado extremo, para non perder a volva no proceso de extracción, que moitas veces non é visible. Penso que moitas das intoxicacións de Amanita phalloides veñen dadas ademáis por esta cuestión: as posibilidades de confundirse sen a base do pé aumentan considerablemente. (Continúa)

    ResponderEliminar
  11. (Continuación) Respecto ó da idade e a moda satisfaga as túas dúbidas: 32 primaveras me contemplan e ainda que o debate é vello como Matusalén, nos últimos anos nos demos conta dunha cada vez máis extendida corrente de opinión favorable ó arrincado apoiado nos argumentos xa discutidos. ¿O resultado no monte? Boas desfeitas.

    Sobre a fragmentación do micelio completamente de acordo. Improbable que se desenrola caendo da cesta o pé ou o que sexa, precisamente polo delicado do mesmo e as condicións en superficie que o fan secar e morrer en poucos minutos (a cuestión dos anamorfos non penso que teña que ver). Sen embargo, e non recordo a especie, falando con Jaime Blanco, lembro que me comentaro cómo había a lo menos unha especie que, logo de arado o campo e o micelio desfeito, fructificaba ó ano seguinte con gran copiosidade. Quero dicirte con isto que non todo é blanco ou negro, que este é un mundo tadavía moi descoñecido, sobre todo no que se refire ó mecanismo de reproducción dos fungos. Pero hai que posicionarse ante unha das preguntas máis frecuentes que hoxe en día fan os afecionados, e de forma firme. Cando estudos serios revelen o arrincado como método ideal, seremos os primeiros en comentalo aquí e desdicirnos, podes estar seguro diso. Persoalmente levo buscado estudos deste tipo moito tempo, pero sempre me atopo comentarios de terceiros sen referencias fiables.


    ¿O que temos hoxe en día? O cortado do cogomelo non se diferencia moito do modo en que fai as cousas a natureza: o cogomelo, ou neste caso a base do pé que deixamos, apodrece no sitio. Doutra banda o dano en varios frentes xa comentados do arrincado. ¿Qué imos recomendar en conciencia? En canto ó estilo e as maneiras, pois son as que son: ás veces á xente, sobre todo ós galegos, hainos que dicir así as cousas, para que non pase no monte o que ocorre co mar. Lamento que te incomode, pero non imos a cambiar.

    Te reitero o agradecemento por este intercambio de opinións que de seguro agradecerán os lectores e, se chega ás túas mans información sobre o tema non dubides en poñerte en contacto con nós, que seguiremos buscando. Así mesmo aquí gustamos de dar voz a quen a pida: síntete libre si te apetece, de facer un artigo sobre o tema que o subiremos á web con moito gusto para seguir profundizando no tema.


    ¡Graciñas polo das xornadas e polos teus aportes! Espero que decidas ó final quedar por aquí. ¡Nos lemos!

    ResponderEliminar
  12. Hola a todos, acabo de encontrar vuestra web y me parece muy interesante, así que felicidades.

    Creo que llego un poco tarde al debate pero por si os puede aclarar algo, hay un investigador suizo, Simón Egly, que lleva 25 años haciendo parcelas de muestreo donde corta y arranca las setas, y aún no ha encontrado diferencia significativa entre las parcelas donde corta y las que arranca. Así que, lejos de conjeturas, parece ser que no hay gran diferencia entre cortar y arrancar.
    Saludos

    ResponderEliminar
  13. Hola y bienvenido Sotoyamio. Nunca es tarde para el debate, y menos si aportas información de este tipo. Ya cuando escribimos este artículo habíamos oído hablar del famoso estudio, pero nadie supo decirnos siquiera el nombre del investigador.

    Gracias a ti he podido al fin encontrar el estudio completo que ya tengo fresquito e impreso en la mano y que será motivo merecido de un artículo en cuánto tenga tiempo.

    Cuando lo tenga preparado podremos seguir comentando el tema. Muchísimas gracias de nuevo por tu aporte; estás en tu casa.

    Un saludo!

    ResponderEliminar

Related Posts with Thumbnails